Prijskaartjes

Een maand en tien dagen geleden
Het moment dat ik Indonesië achter me liet
En ik terugkeerde naar een warm bad
Van vrienden en familie in Nederland
Indrukken die ik eerder geen plek kon geven
Beginnen langzaamaan hun weg te vinden in mij
Na een stilte zoek ik er nu de woorden voor 

Vanaf het allereerste moment 
Dat ik voet op Indonesische grond zette

En ik mijn vaders geboortegrond bereikt had

Voelde ik herkenning en vertrouwdheid 
Overviel mij een gevoel van thuiskomen 
Een vreemd maar heerlijk gevoel

En ik genoot met volle teugen

Vanaf het allereerste moment
Voelde ik me één van hier
Met open armen werd ik ontvangen
En mijn koosnamen 'Kopi susu' en 'Gado-gado' 
Deed iedereen lachen van plezier
De ongrijpbare leegte in mijn borst vulde zich
En een glimlach verliet mijn mond niet meer

Totdat ik, patsboem, vanaf grote hoogte 
Van mijn mooie roze wolk afdenderde

En ik besefte dat ik van grote afstand 
Slechts toe had mogen kijken

Dat ik me in werkelijkheid op onbekend terrein begaf
Ik van buiten naar binnen had gekeken
En de herkenning die ik voelde oppervlakkig was

Compleet in de war was ik dan ook

Toen de realiteit me hard in het gezicht sloeg
Ik degene achter de vriendelijke lach zag
Het werkelijke leven, de dagelijkse strijd

Zonder uitzicht op een beter bestaan
Zo dichtbij, zo voelbaar, zo confronterend 
Zo helder en verwarrend tegelijkertijd

Een leven in een ontwikkelingsland
Wat aan elkaar hangt van corruptie 

Waar zovelen leven in diepe armoede
Kinderen, jongeren en ouderen
Gitaar spelend en liedjes zingend op straat

Een leven zonder bescherming en veiligheid
Zonder toekomst en zonder jeugd

Dagen en weken lang was mijn hoofd van slag 
Zowel leeg en verdoofd als vol en vragend

Tijd en ruimte moesten me helpen
Om in de chaos weer een bepaalde vorm van orde te vinden

Om mijn wereldbeeld stap voor stap bij te stellen
Om mezelf vervolgens weer verward achter te laten 
Met een intens onmachtig gevoel

Want hoe kan ik begrijpen 
Het in mijn hoofd recht breien
Dat een land met zoveel armoede

Geregeerd wordt door prijskaartjes

Waar je niet kan studeren zonder rijke ouders

Waar banen voor de hoogste bieder zijn

Waar er geen kansen zijn zonder geld

Begrippen als armoede en ontwikkelingsland
Als corruptie, veiligheid en zorg 
De waarde en consequenties van geld

De vanzelfsprekendheid van een toekomst, van een jeugd

Ze worstelden zich een weg door mijn hoofd
Op zoek naar hun nieuwe plek
Alsof ze nooit eerder betekenis hadden gehad

Leven is voor de meerderheid overleven 

En elke dag is er één
Een nieuwe dag vol strijd en onzekerheid
Een dag dat de rijken rijker worden 

En de armen, als mogelijk, nog armer 
Mensen zonder toekomst en zonder jeugd zijn
En we de wereld laten doordraaien

Wat zich echter buiten ons blikveld afspeelt 
Buiten onze op geld gebaseerde maatschappij 
Die wij samenleving noemen
Vervult mij met schaamte en vreugde tegelijkertijd
Dat juist zij die niks (lijken te) hebben
Zoveel (te) geven (hebben)
En samen (over)leven, zonder prijskaartjes